Kameleon Jemeński
Ciekawym przystosowaniem kameleonów jemeńskich do trudnych warunków są gruczoły nosowe, dzięki którym mogą się one pozbywać z organizmu nadmiaru soli bez utraty wody (gromadzący się wokół nozdrzy jaszczurki biały nalot). Po raz pierwszy ten gatunek trafił do hodowli w Czechosłowacji i w roku 1987 był już rozmnażany przez Petra Necasa. Wiosną 1990 pierwsze osobniki zostały importowane do USA przez Ronald’a L. Tremper’a, który przyczynił się tam do dużej popularności tego gatunku. Samice złożyły jaja we wrześniu tego samego roku w Ogrodzie Zoologicznym w San Diego. Młode wykluły się w marcu 1991 i było to pierwsze rozmnożenie kameleona jemeńskiego w USA. W Polsce na początku lat ’90 w tym samym czasie udało się je rozmnożyć we Wrocławiu w hodowli Roberta Maślaka i w Poznańskim Ogrodzie Zoologicznym. Do tej pory żaden inny gatunek kameleona nie stał się tak powszechnie trzymany i rozmnażany, żaden nie wykazywał tak dużej plastyczności i odporności na niesprzyjające warunki, żaden nie był tak powszechny w handlu. Prawdopodobnie do tak dużej popularności tego gatunku przyczyniły się jego duże rozmiary, atrakcyjne ubarwienie, duża reprodukcja, niewybredność pokarmowa, 100% pewność w określeniu płci zaraz po wykluciu.